ZAPALENIE NACZYŃ CHŁONNYCH: najświeższe informacje, zdjęcia, video o ZAPALENIE NACZYŃ CHŁONNYCH; Re: zapalenie naczyń limfatycznych u psa-czy to k
Ból węzłów chłonnych. Dobry Wieczór. Bardzo proszę o odpowiedź na pytanie dotyczące bólu węzłów chłonnych. Jakiś czas temu przez kilka tygodni bolała mnie szyja po lewej stronie, nie umiem dokładnie określi w jakim miejscu, wydaje mi się że tam gdzie są węzły chłonne, że to był właśnie ból węzłów chłonnych
Przyczyny zapalenia węzłów chłonnych w okolicy szczęki . Wielu pacjentów, przychodząc do lekarza z podobnym problemem, zadaje główne pytanie: "Dlaczego węzeł chłonny pod szczęką się rozpalił?" Ten objaw ma bardzo proste wytłumaczenie. Kiedy infekcja występuje w strefie, limfa gromadzi się w tym konkretnym obszarze.
Zapalenie węzłów chłonnych na szyi można podzielić na trzy rodzaje: Zapalenie, któremu towarzyszy ból o małej intensywności, który normalnie nie jest odczuwany, ale pojawia się trochę w badaniu palpacyjnym. Nie obserwuje się wyraźnego wzrostu węzła chłonnego, węzeł jest wyczuwalny pod skórą, ale nie wystaje ponad jego poziom.
. Skrofuloza, czyli gruźlica węzłów chłonnych to choroba, którą obecnie spotyka się rzadko. Jej przyczyną są mikrobakterie, a najbardziej charakterystycznym objawem zakażenia jest powiększenie węzłów chłonnych. Chorobę zalicza się do chorób przewlekłych, a skrofuloza wymaga długofalowego leczenia. Co warto o niej wiedzieć? spis treści 1. Co to jest skrofuloza? 2. Przyczyny choroby 3. Objawy gruźliczego zapalenia węzłów chłonnych 4. Przebieg skrofulozy 5. Diagnostyka i leczenie gruźlicy węzłów chłonnych rozwiń 1. Co to jest skrofuloza? Skrofuloza (skrofuły lub przestarzale zołzy) to gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych. To jedna z najłagodniejszych postaci gruźlicy i jedna z odmian gruźlicy pozapłucnej, która nie ma związku z osłabioną odpornością. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?" Najczęstszą postacią gruźlicy jest gruźlica płuc. Gruźlica pozapłucna występuje rzadziej. Najczęściej dotyczy opłucnej, węzłów chłonnych, układu moczowego i kości. Zajęcie węzłów chłonnych jest drugą co do częstości występowania pozapłucną lokalizacją gruźlicy. 2. Przyczyny choroby Przyczyną gruźliczego zapalenia węzłów chłonnych są mikrobakterie. Czynnikiem powodującym chorobę w przeszłości było najczęściej M. bovis, obecnie M. tuberculosis. Inne mikobakterie powodujące zapalenie węzłów chłonnych to: M. scrofulaceum, M. avium-intracellularae oraz M. kansasi. Gruźlicze zapalenie węzłów chłonnych uaktywnia się wskutek złych warunków bytowych, stąd choroba kiedyś dotykała zwłaszcza ubogie rodziny wielodzietne. Dziś, z uwagi na poprawę warunków higienicznych oraz standardy opieki medycznej skrofuloza występuje rzadko. O ile w krajach o dużym rozpowszechnieniu gruźlicy chorują głównie dzieci ze skłonnością do odczynów wysiękowych, o tyle w krajach cechujących się ustabilizowaną sytuacją epidemiologiczną gruźlicy chorują najczęściej młodzi dorośli. Do zachorowania dochodzi częściej wśród kobiet i pacjentów rasy nie białej. Chorobie sprzyja także zakażenie wirusem HIV. 3. Objawy gruźliczego zapalenia węzłów chłonnych Zajęcie węzłów chłonnych w gruźlicy jest zwykle miejscowym objawem uogólnionego zakażenia. Prątki dostają się do płuc, stamtąd do węzłów chłonnych wnęk i śródpiersia. Do zajęcia węzłów obwodowych dochodzi w wyniku rozsiewu drogą krwi z ognisk w miąższu płuca lub drogą chłonki z węzłów chłonnych śródpiersiowych. Objawem skrofulozy jest: opuchlizna węzłów chłonnych zlokalizowanych na szyi, okolicy głowy i karku, obrzęk węzłów przedusznych, podbródkowych, podżuchwowych, nadobojczykowych, obrzęk węzłów pachowych, pachwinowych, podobojczykowych, międzyżebrowych, zmiany obejmują jedynie węzły umiejscowione wyłącznie z jednej strony, u dzieci znaczne powiększenie węzłów chłonnych może być obustronne, przewlekły nieżyt nosa, objawy zapalne spojówek, złe samopoczucie, osłabienie, utrata apetytu, chudnięcie, sporadycznie stany podgorączkowe. Zobacz także: 4. Przebieg skrofulozy Najbardziej charakterystycznym, a także pierwszym objawem skrofulozy jest powiększenie węzłów chłonnych. Początkowo są one twarde, przesuwalne, a skóra nad nimi nie jest zmieniona (I stopień zajęcia węzłów chłonnych). Z upływem czasu, w miarę rozwoju gruźlicy, obserwuje się zaczerwienienie skóry nad węzłem chłonnym (stopień II). Narastające rozmiękania węzłów chłonnych objawiające się chełbotaniem przy badaniu palpacyjnym to III i IV stopień zajęcia węzłów chłonnych. Stopień V cechuje się tworzeniem przetok skórnych, które nie mają tendencji do gojenia. Kiedy pękają, obserwuje się wysięk zgromadzonej w nich ropy. W rezultacie węzły znacznie się zmniejszają, w miejscu wysięku pojawia się blizna, a ściany objętych choroba węzłów się zapadają. Treść ropna, która wydostaje się z węzłów, jest zainfekowana – zawiera nie tylko martwiczy materiał zgromadzony w węzłach, ale i prątki gruźlicy. W około połowie przypadków gruźlicy obwodowych węzłów towarzyszą zmiany w innych narządach (gruźlica płuc, gruźlica nosogardzieli). 5. Diagnostyka i leczenie gruźlicy węzłów chłonnych Diagnozę gruźliczego zapalenia węzłów chłonnych potwierdza wywiad oraz analiza plwociny pacjenta. Materiałem do badania bakteriologicznego może być wymaz z przetoki lub fragment węzła chłonnego. Stwierdzenie powiększonych obwodowych węzłów chłonnych jest wskazaniem do wykonania RTG klatki piersiowej. W diagnostyce różnicowej gruźlicy węzłów chłonnych i skóry należy uwzględnić takie choroby jak promienica, trąd i zakażenia grzybicze, a także leiszmanioza. Skrofuloza zaliczana jest do chorób przewlekłych. Przebiega z okresami remisji i zaostrzeń objawiających się zwiększonym wydzielaniem ropnej treści z przetok. Wymaga długofalowego leczenia. Podstawą terapii jest ograniczenie i hamowanie namnażających się prątków. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Data aktualizacji: 30 listopada 2021 Autoryzacja medyczna: Joanna Kosielska, Lekarz Pediatra Zapalenie węzłów chłonnych jest wynikiem procesów chorobowych o podłożu bakteryjnym, wirusowym, grzybiczym, autoimmunologicznym a także nowotworowym, dotykających inne organy ciała. Ze względu na umiejscowienie wyróżniamy zapalenie węzłów chłonnych szyi, zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych czy zapalenie węzłów chłonnych krezki. Zapalenie węzłów chłonnych – czym są węzły chłonne? Węzły chłonne są strukturami, których głównym zadaniem jest filtracja limfy (chłonki), czyli płynu tkankowego, w którym znajdują się komórki układu odpornościowego – limfocyty i makrofagi. Stan chorobowy w organizmie wszczyna alarm immunologiczny, wywołując namnażanie się limfocytów i makrofagów, co powoduje powiększenie węzłów chłonnych nawet dziesięciokrotnie. Konsekwencją może być ostre zapalenie węzłów chłonnych. Węzły chłonne znajdują się w kilku miejscach na ciele – między innymi na szyi, pod pachami i w pachwinach a także w jelitach. W sumie jest ich około 600. Czytaj też: Węzeł chłonny - czym jest Zapalenie węzłów chłonnych – objawy Powiększenie należy do głównych objawów zapalenia węzłów chłonnych. Jak jeszcze można rozpoznać, że mamy do czynienia z zapaleniem węzłów chłonnych? Jednym z najważniejszych symptomów jest duża bolesność – zdarza się, że ból węzłów chłonnych jest tak duży, że uniemożliwia dotknięcie węzła, a nawet poruszanie kończynami. W przypadku, gdy zapalenie węzłów chłonnych jest konsekwencją lekkich stanów chorobowych, pozostają one względnie miękkie. Dają się też przesuwać palcem względem skóry. Bardziej martwić powinna nas sytuacja, gdy węzły są bardzo powiększone, tworzą pakiety, ale przy tym nie bolą i nie ruszają się. Może to być objawem nawet rozwijającej się choroby nowotworowej, dlatego bezzwłocznie należy umówić się na wizytę do lekarza. Czytaj też: Ziarnica złośliwa - przyczyny, objawy, rokowania Zapalenie węzłów chłonnych szyi Z 600 węzłów chłonnych około 250 występuje w obrębie szyi. Zapalenie węzłów chłonnych szyi może być konsekwencją zwykłego przeziębienia, ale też nadczynności tarczycy, niedoczynności nadnerczy, mononukleozy zakaźnej czy chorób autoimmunologicznych, powodujących wytwarzanie zwiększonej ilości komórek odpornościowych (które następnie mylnie atakują zdrowe komórki własnego organizmu). Niestety, powiększenie i zapalenie węzłów chłonnych szyi może również oznaczać wystąpienie najcięższych chorób, w tym białaczki czy przerzutów nowotworowych z innych organów. Czytaj też: Białaczka przewlekła limfatyczna - objawy, leczenie, rokowania Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych zazwyczaj jest efektem procesów chorobowych obejmujących organy znajdujące się w okolicach krocza, a więc głównie narządy płciowe i odbyt. Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych często współtowarzyszy chorobom przenoszonym drogą płciową, takim jak kiła czy opryszczka. Zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych może też być konsekwencją urazu mechanicznego, skaleczenia czy otarcia. Pamiętajmy jednak, że powiększenie lub zapalenie węzłów chłonnych pachwinowych bywa też skutkiem schorzeń uogólnionych, od przeziębienia, przez reumatoidalne zapalenie stawów po białaczkę. Czytaj też: Kiła - przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie węzłów chłonnych krezki Węzły chłonne krezkowe znajdują się między blaszkami krezki jelita cienkiego. Ich zadaniem jest drenowanie limfy z kosmków jelitowych. Bardzo częstą przyczyną zapalenia węzłów chłonnych krezki są zakażenia w obrębie układu oddechowego oraz pokarmowego wywołane między innymi gronkowcami i paciorkowcami, a także prątkami gruźlicy. Zapalenie węzłów chłonnych krezki może być bardzo bolesne – ostry, kłujący ból pojawia się zwłaszcza przy nacisku na podbrzusze, dlatego jego objawy łatwo pomylić z zapaleniem wyrostka robaczkowego. Dodatkowo, zapalenie węzłów chłonnych krezki może skutkować bardzo wysoką gorączką oraz ogólnymi dolegliwościami układu trawienia. Czytaj też: Rak jajnika - objawy, przebieg, przerzuty Zapalenie węzłów chłonnych u dzieci Powiększenie lub zapalenie węzłów chłonnych u dzieci występuje częściej, niż u osób dorosłych. Jego przyczyny są bardzo zróżnicowane. Często jest ono efektem grypy lub przeziębienia, ale też innych chorób charakterystycznych dla wieku dziecięcego. Dla przykładu zapalenie węzłów chłonnych szyi u dzieci może być efektem zmian zapalnych w migdałkach, anginy, stanów ropnych i zapalnych dziąseł oraz zębów. Niestety, zapalenie węzłów chłonnych u dzieci niekiedy bywa związane z rozwojem chorób takich jak białaczka czy nowotwory. Obserwując powiększenie węzłów u dziecka nie należy panikować, gdyż z dużą dozą prawdopodobieństwa nie oznacza to niczego poważnego, jednak sytuacji nie należy też lekceważyć. Z pewnością zmienione węzły powinien obejrzeć lekarz pediatra. Czytaj też: Histiocytoza - czym jest Zapalenie węzłów chłonnych – leczenie Jeżeli powiększone węzły chłonne są konsekwencją stanów chorobowych w innych organach ciała, leczenie polega na terapii zwalczającej pierwotną przyczynę, a więc infekcję wirusową, chorobę autoimmunologiczną, czy nowotwór. Jeśli dojdzie do zapalenia samych węzłów chłonnych, niezwłocznie powinna zostać włączona antybiotykoterapia, w niektórych przypadkach podaje się też leki przeciwzapalne. Jeśli powiększone węzły chłonne są związane nie tyle ze zmianami nowotworowymi w obrębie innych organów, co przerzutami do samych węzłów, wdrożone musi zostać natychmiast leczenie onkologiczne. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
Przejdź do zawartości AlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklepAlgiChlorellaSpirulinaOwoce świataRośliny świataChorobyZdrowieForumSklep Wirus EBV Wirus EBV Wirus EBV to inaczej wirus Ebsteina-Barr, odkryty został w 1964 roku. Infekuje on ludzkie limfocyty i posiada materiał genetyczny w postaci dwuniciowego DNA. Stanowi główną przyczynę mononukleozy zakaźnej, jednak tylko niewielka część przypadków ma ostre powikłania. Szacuje się, że nawet 95% populacji przebyło w swoim życiu zakażenie wirusem EBV. Spis treściWirus EBV – charakterystykaZakażenie wirusem EBVWirus EBV – objawyWirus EBV – leczenieBibliografia Wirus EBV – charakterystyka Informacja genetyczna wirusa otoczona jest szczelnie przez ikosaedralny kapsyd oraz tegument. Najbardziej zewnętrzną część stanowi osłonka utworzona przez podwójną warstwę lipidową z glikoproteinami. Cechą charakterystyczną wirusa EBV jest zdolność do pobudzania proliferacji (mnożenie się) limfocytów. Współcześnie znane są 2 podtypy wirusa EBV: EBV-1 (częściej spotykany); EBV-2. Różnią się one między sobą regionem kodującym antygen jądrowy. Jedynym naturalnym gospodarzem EBV jest człowiek. Ciekawostką jest, że wirus EBV był pierwszym herpeswirusem, którego cały genom został sklonowany i poddany sekwencjonowaniu. Zakażenie wirusem EBV Do zakażenia wirusem EBV dochodzi najczęściej drogą kropelkową, rzadziej wskutek przetoczenia preparatów krwiopochodnych bądź w trakcie przeszczepów. Do replikacji dochodzi już w momencie przechodzenia zakażonych limfocytów przez nabłonek jamy ustnej i gardła. Następnie zakażeniu ulegają komórki błon śluzowych. Wirus powoduje lizę komórek i namnaża się w bardzo szybkim tempie. Istotą choroby jest samoograniczający się proces limfoproliferacyjny. Proliferacja zainfekowanych limfocytów B prowadzi do powiększenia się tkanki limfoidalnej. Wirus EBV stanowi poważne zagrożenie dla osób starszych z obniżoną odpornością, np. po przeszczepach lub z AIDS. Może wówczas reaktywować zakażenia i w konsekwencji wywoływać groźne choroby. Wirus EBV – objawy W zdecydowanej większości przypadków zakażenie wirusem Epsteina-Barr przebiega bezobjawowo. EBV jest przede wszystkim czynnikiem etiologicznym mononukleozy zakaźnej, której klasyczną triadę objawów stanowi: limfadenopatia (obrzęk i powiększone węzły chłonne); splenomegalia (powiększenie śledziony); wysiękowe zapalenie gardła i migdałków. Migdałki są powiększone, pokryte białym nalotem, a na ich powierzchni tworzą się ropnie kryptowe. Węzły chłonne ulegają obustronnemu, symetrycznemu powiększeniu, co dotyczy przede wszystkim węzłów chłonnych szyi grupy tylnej oraz węzłów pachowych. Objawami współtowarzyszącymi są natomiast: gorączka; bóle głowy; uczucie zmęczenia; znaczne osłabienie; hepatomegalia (powiększenie wątroby); różnego rodzaju wysypki skórne. EBV jest pierwszym ludzkim wirusem, któremu przypisuje się potencjał onkogenny. Potwierdza to wykrycie jego DNA w komórkach raka jamy nosowo-gardłowej oraz w chłoniaku Burkitta. Wykazano zależność między tym wirusem, a obecnością wielu chorób rozrostowych, w tym choroby Hodgkina. Wirus EBV – leczenie Jako że większość zakażeń wirusem EBV przebiega bezobjawowo, nie podejmuje się leczenia. Osoba chora nawet nie wie, że zmaga się z infekcją. Mija ona sama po pewnym czasie. Gdy jednak dojdzie do wystąpienia objawów, zaleca się odpoczynek, pilnowanie nawodnienia i lekkostrawną dietę. Zwłaszcza przez pierwszy miesiąc choroby należy unikać intensywnej aktywności fizycznej, ponieważ istnieje ryzyko uszkodzenia powiększonej śledziony. Stosuje się również leki przeciwgorączkowe, a także płukanki odkażające gardło. Acyklowir (lek przeciwwirusowy) czy glikokortykosteroidy nie są skuteczne w leczeniu mononukleozy, dlatego nie znajdują zastosowania. Rokowania są dobre, mononukleoza jest chorobą samoograniczającą się. W niektórych przypadkach można jednak zaobserwować powikłania wczesne i późne. Zwłaszcza u dzieci niebezpieczna jest obturacja dróg oddechowych wskutek obrzęku śluzówki. Dodatkowo może dojść do wtórnych nadkażeń bakteryjnych. Wzmożona męczliwość może utrzymywać się nawet do 6 miesięcy od momentu wyleczenia choroby. Poważne powikłania mogą dotyczyć do 15% pacjentów, obejmują Zespół Guillaina-Barrego, porażenie nerwu twarzowego oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Bibliografia Koleśnik M., Dworzańska A., Polz-Dacewicz M., Wirus Epsteina-Barr w wybranych chorobach nowotworowych, Postępy Biochemii, 4/2020. Żuk-Wasek A., Charakterystyka białek wirusa Epsteina-Barr – ich udział w zakażeniu latentnym i powiązanie z procesami nowotworzenia, Postępy Mikrobiologii, 3/2012. Bocian J., Januszkiewicz-Lewandowska D., Zakażenia EBV – cykl życiowy, metody diagnostyki, chorobotwórczość, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, 65/2011. Kalicki B., Maślany A., Milart J., Jung A., Przebieg i diagnostyka zakażenia EBV u dzieci – obserwacje kliniczne, Pediatria i Medycyna Rodzinna, 7/2011. Podziel się tym ze znajomymi! Podobne wpisy Page load link
Mam nadzieję że już wszystko dobrze, ale ponieważ dopiero teraz przeczytałam to jednak postanowiłam napisać parę słów. Mój Michaś miał w maju zapalenie węzłów chłonnych nie rozpoznane przez lekarza W piątek byłam u pani doktor na kontroli ona stwierdziła że wszystko jest ok. a w sobotę mały wysoka gorączka, szyja go bardzo bolała i wylądowaliśmy na 10 dni w szpitalu Miał robione usg węzłów chłonnych. Okazały się mocno powiększone. Antybiotyk dożylnie dostał. Lekarz powiedziała że węzły chłonne wolno się cofają i trzeba bardzo uważać na dziecko. Dobrze, że mieliśmy potem ładną pogodę i wszystko się dobrze skończyło. Ale to poważna sprawa, nie bagatelizuj jej. --------------------Mama Juleczki, Michałka i Kornelka :)
zapalenie węzłów chłonnych szyi forum
